Pokój wspólny

Mathiew Jersay

Matt wszedł do pokoju wspólnego. Nie wiedział, czy doczeka się na Ellie, która nagle przestała być dla niego tak miła jak wcześniej. Czyżby źle zrozumiał jej intencje. Z zamyślenia wyrwał/a go...

Ellen de Volie

... Ellen. Tym razem się nie uśmiechała. Była poważna. Usiadła po turecku na podłodze obok Matta. Przez chwilę milczała.
-Matt... Chciałeś pogadać- szepnęła. Nie był to ten radosny szept, który można było usłyszeć zazwyczaj. Tym razem szeptała, a jej głos był niepewny i lekko przestraszony.

Mathiew Jersay

Matt miał ochotę dodać Ellie otuchy, złapać ją za rękę, jak wtedy nad jeziorem. Bał się jednak jej reakcji. Nie chciał pogorszyć sprawy. Dopasował głos do jej głosu. On też szeptał.
-Ell, to co wydarzyło między nami nad jeziorem, nie było przyjacielskim dodawaniem sobie nawzajem otuchy. Znamy się może z dzień- zauważył.

Ellen de Volie

-Tak... I to właśnie jest dziwne... Okropnie mnie pociągasz Matt- wyszeptała miękko.

Mathiew Jersay

-Ty mnie też. Dlaczego nie możemy być razem?- zapytał.

Ellen de Volie

-Bo boję się, że mnie zostawisz- powiedziała głośno i wpatrzyła się w okno. W jej oczach zalśniły łzy.

Mathiew Jersay

-A jeśli ci obiecam? Przysięgnę? Ellen, raz już zrobiłem rzecz niewybaczalną i następnej nie zrobię- zapewnił gorliwie. Czekał w ciszy na jej reakcje, ale po chwili dodał:
-Chcesz ze mną chodzić, Ellen de Volie?

Ellen de Volie

-Chcę- odpowiedziała i nie wytrzymała. Pocałowała go.

Mathiew Jersay

On również ją pocałował. Dawno nie czuł się tak szczęśliwy.

Ellen de Volie

Przez chwilę jeszcze się całowali, a potem uśmiechnęła się.
-Chodźmy gdzieś- zaproponowała, biorąc go za rękę.

[dam Ci znać, kiedy wymyślę, gdzie idziemy]